Life is somewhere else / het leven is ergens anders

xd-cam / 56 min / 2006

Home

Life is somewhere else

Love, jealousy, hate and death are the big themes in literature and film. But according to the director one of the most important phenomena’s of our lives is thereby left aside: The waiting. Even though our modern society is striving to reduce our waiting to a minimum we still spend a big part of our lives waiting.

Pettersson zooms in on four seemingly random apartments and portrays its inhabitants. Lives that due to circumstances are put on hold. Robel, the rapper, that lives with his mother, but waits to get his own apartment. In the meantime he hangs out with his friends. The American Mark that dreams of emigrating to Australia together with his wife and three children, but who has to wait until his wife is ready with her education. The Russian Svetlana that already five years is waiting for a cure for her unexplainable headache. Her husband Viktor that all this time is taking care of the children and the housekeeping and waits for a time where he can go to work again. And finally Ritus, who after a divorce moves in with his mother and waits for the possibility to see his only child again. - From Press Release IKON

directed by Jennifer Pettersson
camera Stef Tijdink
sound Martijn van Haalen
edit Jos Driessen
producers Niek Koppen & Jan de Ruiter
produced by Selfmade Films in co-production with IKON
photography Linda-Maria Birbeck

het leven is ergens anders

Liefde, jaloezie, haat en dood zijn de grote thema’s in literatuur en film. Maar volgens de regisseur blijft daarmee een van de belangrijkste fenomenen uit ons leven grotendeels buiten beeld: het wachten. Hoewel alles is de moderne tijd erop gericht lijkt ons het wachten zoveel mogelijk te besparen, brengen we toch een aanzienlijk deel van ons leven wachtend door.

Pettersson zoemt in op vier schijnbaar willekeurige woningen en portretteert de bewoners. Levens die door omstandigheden ‘in de wacht’ zijn gezet. Robel, de rapper, die bij zijn moeder woont, maar wacht op de toewijzing van een eigen woning. De wachttijd brengt hij hangend door met zijn vrienden. De Amerikaanse Mark die ervan droomt met vrouw en drie kinderen naar Australië te emigreren maar die moet wachten tot zijn vrouw klaar is met haar opleiding. De Russische Svetlana die al vijf jaar wacht op een middel tegen haar onverklaarbare hoofdpijn. Haar man Viktor die al die tijd voor de kinderen en de huishouding zorgt en die wacht op de tijd waarin hij eindelijk weer een baan kan gaan zoeken. En tenslotte Ritus, die na een scheiding bij z’n moeder intrekt en wacht op een mogelijkheid om z’n kind te mogen zien. - Tekst van persbericht IKON

regie & scenario Jennifer Pettersson
camera Stef Tijdink
geluid Martijn van Haalen
montage Jos Driessen
producenten Niek Koppen & Jan de Ruiter
geproduceerd door Selfmade Films in co-productie met IKON
fotografie Linda-Maria Birbeck

recensie VPRO Gids

Waar wacht je nog op?

Elders is het mooier en later wordt het beter. Jennifer Pettersson… » lees verder

recensie VPRO Gids

Waar wacht je nog op?

Elders is het mooier en later wordt het beter. Jennifer Pettersson maakte een film over mensen die wachten op mooier en beter.

We wachten wat af in ons leven. De van oorsprong Zweedse filmmaakster Jennifer Pettersson maakte er een mooie film over. Niet over wachten op de bus of in de file, maar over het grotere wachten. Op een eigen woning. Op geld, of een visum. Op genezing van een onverklaarbare ziekte. In Het leven is ergens anders portretteert ze vier schijnbaar willekeurige mensen in het opvallende Rotterdamse flatgebouw de Peperklip, die het wachten met elkaar gemeen hebben.

‘Ik zag het regelmatig om me heen’, licht Pettersson toe, ‘mensen die hun leven een tijd op pauze zetten, afwachtend tot er iets zou veranderen. Soms wisten ze niet eens waarop ze wachtten. Ik vond dat een boeiend thema, want het heeft vaak iets tragisch. Je kunt van alles verlangen, maar het leven pakt vaak heel anders uit dan we hopen.’

De Peperklip van de omstreden architect Carel Weeber is de verbindende factor in de film. Pettersson: ‘Het grauwe, monotone van dat gebouw past filmisch mooi bij het thema. Je kunt je die plek voorstellen als een enorme wachtkamer of gevangenis, waarin zich achter al die raampjes dergelijke verhalen afspelen. En als ik de bewoners die ik heb gesproken moet geloven, is dat ook echt zo.’

En Pettersson heeft nogal wat bewoners gesproken. Ze wist met de woningbouwvereniging te regelen dat ze zelf tijdelijk in het gebouw kon intrekken: ‘Ik had toen even geen eigen woonruimte, dus dat kwam goed uit. Het was wel een belevenis. Ik heb bij iedereen in het gebouw aangebeld en gevraagd of ik binnen mocht komen om uit te leggen waar ik mee bezig was. Door de meeste bewoners werd ik vriendelijk ontvangen. Er waren talloze geschikte verhalen, wat het nog best moeilijk maakte om een keuze te maken. Helemaal omdat je natuurlijk geen invloed hebt op wat er in iemands leven gebeurt – ik zou bijvoorbeeld een vrouw filmen die al heel lang wachtte op een grote liefde, maar toen we zover waren, had ze opeens iemand gevonden.’

De filmmaakster heeft maar anderhalve maand in de Peperklip gewoond, maar is uiteindelijk twee jaar met Het leven is ergens anders bezig geweest. Ze was wel opgelucht toen ze het project kon afsluiten: ‘Het werd best frustrerend op den duur. Je ziet zelf allerlei mogelijkheden hoe iemand zijn leven kan verbeteren, maar je kunt niets doen. Als iemand de keuze heeft gemaakt om ergens op te gaan zitten wachten, wordt het voor diegene steeds lastiger om iets te ondernemen.’

Eén van haar hoofdpersonen heeft Pettersson toch een duwtje kunnen geven. Het leven van Mark, een Amerikaan die wacht tot hij met zijn gezin naar Australië kan verhuizen, is door de film wat veranderd: ‘Hij vond het wel confronterend om zichzelf terug te zien. Hij is nu meer gaan ondernemen.’

RICK DE GIER
DE VPRO GIDS september 2009